Wilgenbitter

Wilgenbitter
Kom, ga mee naar de wilg in het park
het hart van het park
de boom die treurt
Hij staat graag in de aarde die hem baarde
de natte aarde
naast de vijver in het park

Hij is geen reus
allesbehalve majestueus
staat open voor elk drukje van elke hond
en stevig?
Ach, na die storm, jaren terug
lag de helft van zijn takken op de grond

Deze loot uit de onderwereld
(de wereld in ons hoofd
waar we van illusies zijn beroofd)
laat onder het gebladerte tussen de beesten
weinig ruimte voor de vrijers en de geesten
Zij zoeken van oudsher
hun toevlucht onder het lover
dat het water peinzend reflecteert

De wilg spreekt tot wie hem kan verstaan
Als de Dood jengelt op zijn viool
de strijkstok gedrenkt in vitriool
als de schaduwen vallen
met het gestorvene, het bedorvene begaan

houdt wie rouwt de compassie in waarde
Terwijl de boom zijn bladeren laat vallen
wortelt de stam bestendig in de aarde
en geeft wie geeft om een om allen

Nick J. Swarth