Leonard Springer, een van de belangrijkste tuin- en landschapsarchitecten van zijn tijd, ontwierp dit stadspark in 1897. In het kroningsjaar 1898 werd de Wilhelminalinde geplant in het naar koningin Wilhelmina genoemde park, dat voorheen het centrum was van de herdgang De Veldhoven. Rondom het park vestigden zich veelal fabrikanten en notabelen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de naam op last van de Duitse bezetter veranderd in Noorderpark.

Het park is vanaf de begintijd tot op heden regelmatig het podium voor concerten, festivals en andere evenementen. Daarnaast werd het ook een beruchte plek, waar zwervers, prostituees en drugsverslaafden zich ophielden. Dit had mede te maken met de ondoorzichtigheid van het park. In 1997 werd het park ingrijpend gerenoveerd, waarna het weer ongeveer het aanzicht had dat Springer voor ogen stond.

Bij die renovatie werd in de omranding het gedicht Roeien (’s middags) van Martinus Nijhoff aangebracht. Qua strekkende meters is dit het grootste kunstwerk in Tilburg. Ook werden toen nieuwe zitmeubels geplaatst en een speeltuintje aangelegd. De draaicarrousel daarvan is een herinnering aan een vogelkiosk die ooit in het park stond. In het stadspark bevinden zich nog zo’n veertig bomen die door Springer zijn geplant. Op een hoek van het Wilhelminapark staat een nu omstreden standbeeld van Peerke Donders.