Eej, enen eejpoolètte!

Eej, enen eejpoolèttenbôom!
Ik ham nog nôot zien staon,
diejen bôom meej van die slingerkes
meej frutselkes deraon.

Ge wit wèl, van die franjes
op de raand van ene jas,
die hiete eejpoolètte.
Ik wies irst nie wè dè was.

Ik dòcht òn deejcorètte,
mar ik ha al hil rap deur
dè dè om dieje winkel gong,
ge wit wèl, vol meej kleur.

Ik hèb enen appel in de tèùn
èn die hiet eejcolètte.
Dè lekt er wèl en bietje op,
net as kastanjètte.

Ik kos nie ötstaon dèt wèl rèmde
mar wèt was, dèkdè nie wies 
dus toen hèkket opgegoegeld:
wès enen eejpoolètte persies?				

Et schènt dè die versiersels
stammen öt enen ològstèèd.
Assoe sloege meej ene saabel 
waarde oewen èèrm zôo nie kwèèt.		

Èn naa, as ik er langslôop
dènk ik hier vort aaltij aon:
dieje schôone eejpoolèttenbôom		
meej slingerkes meej frutselkes.
Ik ham nòg nôot zien staon.

Erik van Os & Elle van Lieshout