Acacia, de bewaarder van het park
en nu is ook bekend hoe je heet
Met de botanicus van de Franse koning
mocht je ooit overvaren

Je lijkt niet op het soort dat zijn takken laat zakken
geen wandelend wezen houdt zo’n lange adem
Ik zie je diepgegroefde slagaderen
je rekt hier je bast bij nieuwe- en volle maan

Er was een bloemist, ik rook hem aankomen
en gaf me een hand van je vlindervormige bloesem
Je zou ten Oosten aan de rand staan
alsof je dit jaar wilde oversteken
bij een kruisvaart van tweearmige smeden

‘Een vast minder prominente boom’ zei de bomenexpert
Hoe heeft men jou niet opgemerkt?

Men verkocht je in parmante potten van 900 gram 
in de dichtstbijzijnde supermarkten
Er zijn imkers die immers nimmer in de buurt hebben gelopen
en kruipen achter gaas, laten bijen je stuifmeel verzamelen
Ongekend

De snelgroeiende reukzin
de parfumverstuivers, vingers die doppen spray indrukken
Er vertelde eens een Chinese Parijzenaar  
dat na het eerste jaar student Parfumeur 
men 250 geuren dient te onderscheiden 

Al geeft men je honderddertien jaar
en smeert men jou in nekken, in kragen, in haren en kastladen
bijen vlogen naar je crème wit plissé
want je kunt hen zo zoet openen

Nu kiemden we hier al een leven 
tussen de aarde en de hemel
en jouw voetenteen houdt mijn wereld vast
Als we torso’s konden ruilen
zou je genoegen nemen met twee twijgen?

Waarom het uitmaakt waar je vandaan komt
om te mogen blijven, weet geen enkele boom

Kristel Peijnenborg